باسمه تعالي
سيل اشك
زكار هاي شما سيل اشك كار من است نه گريه نيست كه اين اشك ذوالفقارمن است
به گريه چاره كنم خواب هاي سنگين را زلال اشك سخن هاي آبدار من است
شما به گريه ي من غافلانه مي نگريد براي نشر حقيقت ، سرشك يار من است
شما كه از ره منطق سخن نمي شنويد صداي ناله، چو شيپور كارزار من است
چه كرده ايد به قرآن و گفته هاي رسول كه اشك ، بارش فرياد آشكار من است
چه شد امانت پيغمبر و كلام خدا ؟ زبان حال نبي بودن ، افتخار من است
براي حفظ نبوت قرار و خوابم نيست به دور شمع ولايت طواف كار من است
اگر چه باز غزل گفت و درد دل «سجاد» براي مهر قبولش ، اميد وار من است
سيد ابراهيم سجادي زاده . گنبد كاووس
باسمه تعالي
شعري به زبان خراساني (لهجعه ي روستاي كهنه) از شهرستان جغتاي
رفِق مَ
اي رفِق مَ وَ مارش ممَنه بعضي كَراش وَ برارش ممَنه
هَي مخَ خودِي بچَش بزي كنَه ولي نمتَنَه كي كارش ممَنه
فردا ،آوشَ اگر اُو بگيره َ بنده يِ خدا شيارش ممَنه
وقتي كه هندونَر، بجا كنَه خربزه ها وخيارش ممَنه
هميشه كَراش قرم قَطي مرَ هميشه گوشه وكُنارش ممَنه
وقتي كه سفيدَلاش بفروشَه هنِز كار در چنارش ممَنه
خِور پاي تِغِش درَو كنَه خوِرِ كال مزارش ممَنه
صُبحَنَه نمُوخرَوبدَر مرَ هميشه شوم و نهارش ممَنه
رِوز عَيدَ اَگه وَر هم نگردَ همه ي ايل و تبارش ممَنَه
عَيد هَمَتَ مبَرَك بَشَ
سيد ابراهيم سجادي زاده .گنبد كاووس