غروب آفتاب
زمين و آســمان ماتم سرا شد غــروب آفتاب مصطفي شـد
دلـــي لـبريز از درد ولايــت ز بي دردان اين امت جدا شــد
***
خـــدايا داغ هـجران پيـامبـر شكسته قــامت رعـناي حيدر
چــه رازي بـود در گفتار بابا كـه خندان شد لب زهراي اطهر
***
مسلــمانان ، در آن ايـام آخر عــزيز جــان مــا يعـني پيامبر
سفارش كرده بر قران و عترت كه از كان خدايند اين دو گوهر
مظلوم دوران
ز هــجران حــسن مـــظلوم دوران دلــم ابــر و نسيم چشـم باران
شــرنـــگ تـــهمت نـامــردمانش شــرار زهـر او را كــرده آسان
***
حسن ( ع ) صلح اش قيام كربلا بود دلـش بـا نهضت خون خدا بود
چــو رســوا كرد صلح اش مكرمكار زميــنه ســاز روز نينـــوا بـود
***
دُرّ خراسان
قـلم بنويس هـجران رضـا ( ع ) را تــمام مـــعني صدق و صفا را
شــهيد منــطق و عـشق و ولايـت بــه دســت شوم مأمون دغا را
***خـراسان فـخر كــن گنجينه داري حـــــريم فـــــاخـر زرينــه داري
ازيـن بـالاتر اي خـاك خــراسان كه دُرّي چون رضا ( ع ) در سينه داري
***
سه جا اكنون عزادار است زهرا (س) سرشك از ديده،خونباراست زهرا (س)
دوجــا در مــاتم دردانــه هــايـش كــــنار بستـــر غــــمبار بـــابـــا