باسمه تعالي

                                                    حُسن ازلي حسن(ع)

بعد از علي(ع) حسن، چمن آراي برتر است   / سر سبز باغ لاله، زسرو و صنوبر است

باغ بهشت با همه زيبايي اش يقين   /   مست مي حضور همين، دو برادر است

حُسن ازل به روي حسن نور داده است  / روي زمين زماه وجودش منور است

شاد است فاطمه(س) كه حسن غمگسار اوست/ اين نو رسيده ميوه ي گلزار كوثر است

تاج حُسينُ منّي، اَز انِ حسين بود / سربرگ افتخار حسن(ع) سبط اكبر است

تدبير صلح اوست كه بيچاره مي كند   /  آن را كه در وفا به تعهد، ستمگر است

صلحش زمينه ساز قيام است و قاسمش  /در آن قيام واقعه، امضاي ديگر است

«سجاد» در مقام دوست تورا هيچ راه نيست/ مرغ غزل شكسته پر و دوست شهپر است

                        سيد ابراهيم سجادي زاده. گنبد كاووس