باسمه تعالی

بهار است و دل نغمه سر می دهد               زگل های خوشبو خبر می دهد

به گل ها بگو، باغبان  آمده                       یقین ، باغ با او ثمر می دهد

شکو فا شده غنچه ی مصطفی                   گل صادقش برگ وبرمی دهد

گلستان ز سرسبزی اش خرم است              به پروانه ها بال و پر می دهد

صدف گوش برده به لب های او                ز دریای وحدت گهر می دهد

کجا، نی،شکر داشت ،گر او نبود ؟             ز شیرینی اش نی شکر می دهد

شکوفایی اش آیه ی رحمت است             خدا، آیه آیه،نظر می دهد

گل سرخ ،برگی زاخلاق اوست                 کجا پیروش بوی شر می دهد؟

چه خوش بوی و رنگ است بستان او         زر و سیم ،بی او، ضرر می دهد 

قلم در نشاط از می نام او                         به هر واژه رنگی دگر می دهد

قلم،واژه،دفتر،همه، در سرود                    دلم،مژده ی شعر تر می دهد

                                           سید ابراهیم سجادی زاده.گنبد کاووس