به نام خدای شهیدن عشق
چه کربلاست که آدم به هوش می آید / صدای پای بصیرت به گوش می آید
ببین که شمر چسان پشت خیمه ی عباس(ع) / به دست نامه ولی چکمه پوش می آید
رسیده پای تهاجم به خیمه های حسین(ع) / دسیسه ای است که نرم و خموش می آید
بصیرت علوی بین که حضرت عباس / زفتنه ی اموی در خروش می آید
چه باک اگر تن اکبر هزار پاره شود / زقطره قطره ی خونش سروش می آید
جوان کرب وبلا قاسم است در تاریخ / که مرگ سرخ به کامش چو نوش می آید
فرات خون حسینی که درجهان جاری است / حقیقتی است که هر جا به جوش می آید
چه در یمن،چه فلسطین،چه درعرب چه عجم / هنوز خون خدا از گلوش می آید
سید ابراهیم سجادی زاده گنبد کاووس .مهر 94
احساس جوانی عشق
در محرم ،باغ رنگ ارغوانی می کند / عشق ازاین نام احساس جوانی می کند
پا به پای کاروانش می رود تا کربلا / با علی اکبر، در آن جا ،زندگانی می کند
عاشق شش ماهه اش با تیر همبازی شده / عاشقانه، با تبسم ، هم زبانی می کند
هم دم آوای قرآن، در شب دلدادگی / با حسین(ع)وعاشقانش شادمانی می کند
می رود با مشک خالی تا فرات تشنگی / تشنگی را با نگاهی ، یادمانی می کند
شاهد گودال معراج امیر عاشقان / تا ببیند او چگونه، جانفشانی می کند؟
کربلا و شام و کوفه یار راه زینب است / تا بگوید ، انقلاب آنچنانی می کند
منبر سجاد(ع) را زیر نظر دارد که او / دشمنان را مات ،ازآن خطبه خوانی می کند
باشهیدان هر کجا همراه و همدم می شود / تا ببیند عشق کار آسمانی، می کند
عاشقی، در ساحل اروند پیدا می کند / در شلمچه با شهیدان، پاسبانی می کند
می شود گنجینه هایی از سرود آتشین / می سراید، عشق، کار جاودانی می کند
این غزل را مُهرکن «سجاد» با نام حسین(ع) / غیر از این هر واژه، نال ناتوانی می کند
سید ابراهیم سجادی زاده . گنبد کاووس
باسمه تعالی
جام غدیر
ساقیا پنهان مکن جام غدیر باده ی سرمست گلفام غدیر
لعل لب را باز کن داوود وار همنوا با پیک خوشنام غدیر
شهدِ شیرین هرچه دادی خلق را کام جان شیرین کن از کام غدیر
راز دلبر را بگو با شاهدان تا شود روشن سرانجام غدیر
دست او در دست بالا برده ای تا فراز آسمان ، بام غدیر
«هرکه را مولا منم مولاعلی(ع)است»؛ همچنان ،فریاد ِآرام غدیر
هرکه از جام الستی سرخوش است می گذارد گام ،بر گام غدیر
راه، روشن کردی ای آرام جان از همان آغاز وفرجام غدیر
تشنه ام ، ای ساقی کوثر بده جرعه ای گلرنگ، ازجام غدیر
سید ابراهیم سجادی زاده .گنبد کاووس
باسمه تعالی
«عید قربان،جلوه های عاشقی»
عشق ،عاشق را سراسر جان کند
تاکه او را لایق جــــــــــانان کند
هرکه شد همرنگ ابراهیم عشق
صد چو اسماعیل را قربان کند
جلوه های ویژه اش در کربلاست
دادن جان را چه خوش آسان کند
عید قربان ،آدمی در روزگار
نفس خود را راهی زندان کند
یعنی آدم می تواند این چنین
دست رد بر سینه ی شیطان کند
آرزو دارم خدا عیدانه وار
شعله های عشق را تابان کند
سید ابراهیم سجادی زاده
عیدتان مبارک
باسمه تعالی
آیینه ی شعر
مُهر هنر شده سخن ماندگار ما شعر و ادب گذشته ی ما یادگار ما
قرآن کتاب حکمت دل ها، نموده است دُرها، نثار این هنرپایدار ما
فردوسی وکسایی و انصار و رودکی روح حماسه و سخن آبدار ما
شهد کلام حافظ و سعدی و مولوی کرده عسل چنین، غزل شهریار ما
آیینه ایست، شعر ،که در آن مصور است تصویر ساکنان غیور دیار ما
وقتی که روح ،خسته ز اعداد می شود گلواژه هاست رمز امان و قرار ما
در عصر انجمادِ محبت شکفته است در گلشن ادب گل فصل بهار ما
گرچه سکوت اوج سخن های عاشقی است از گفتن وسکوت ،گذشته است کار ما
آنجا که عشق تست ،چه پروا، ز دیر و زود خوشبوست، چون وصال گل انتظار ما
«سجاد»در غزل به غزالان بگو خوش است با نای مولوی سخن روزگار ما
سیدابراهیم سجادی زاده . گنبد کاووس
24/6/94
شهیدان غواص
شهیدان غواص مردان مرد دلاور نهنگان روز نبرد
دلیرانه بر دشمنان تاختید سر از پا در این راه نشناختید
به عشق وطن دست بالا زدید برای نجاتش به دریا ،زدید
اگر دستتان بست دست نفاق اگر ساز کردید ،ساز فراق
به بال و پر عشق پروازتان کنون باز شد پرده از رازتان
زدنیای خاکی گذر کرده اید به دریای جان ها سفر کرده اید
در امواج دریا خروشان شدید خوش آمیزه ی عقل و عرفان شدید
دوباره به یاری ما ،آمدید بهنگام، اهل وفا ، آ مدید
گلستان، زرنگ شما لاله گون به دیدارتان ،بسته پیمان خون
چنین ساده و بی ریا ،آمدید به دل های ما، با صفا آمدید
شده گنبد وگنبدی،بی بی قرار به نام شما می کند افتخار
شده نامتان ،عزت شهرما پیامید، درهرقدم، بهرما
پیام شما ،فتح وبیداری است زتسلیم اغیار بیزاری است
شما فتنه را دست خواهید بست به دست شما عزت آید به دست
زیاده نخواهند از ما، که باز شهیدان و ایثار و راه دراز
ره عزت جاودان می رویم به پای امام زمان(عج) می رویم
سید ابراهیم سجادی زاده .گنبد کاووس
میلاد گل است و باغ سر شار گل است/ چشم و دل باغبان گرفتار گل است
در نیمه ی ماه سبزٍ گل های خدا / میلاد حسن رونق بازار گل است
*****
از جلوه ی نور حق کریم آمده است / از سفره رحمتش رحیم آمده است
لا حول ولا قوّ ه الّا بلّا / یک بار دگر خلق عظیم آمده است سید ابراهیم سجادی زاده.
نیمه ی خرداد است
اندکی مانده به یادآور آن حادثه ی خونینی/ که در آن خون آشام، خواست اندیشه اورا ببرد
و بریدند ، پروبال کبوترها را، تا که شاهین خیالش به ثریا نرسد
تا که افکار رهایی بخشش به دل مردم دنیا نرسد
ولی آن گونه نشد،که تبعید/نتوانست که در بند کند عنقا را
و ندانستند ، دام ودانه قفس عنقا نیست
او که تبعید گهش می شد ،هر کجا دانشگاه/ وچه دانشگاهی/ داشت ،هرجای جهان دانشجو
تاکه از پر زدن و گاه زپرپرشدن فوج کبوترهایش ، کرکس از خانه برون رفت و وطن جای کبوترها شد
و همه در ره سیمرغ پر وبال گشودند و سیمرغ آمد.
راه روشن شده بود/دشت گلشن شده بود
گرچه در خانه گهی دزد به ایوان می زد/او بلد بود و کبریت به شیطان می زد
دشمن از ناکامی/ شد اثیر خامی/پای در بیشه ی شیران آورد
گر چه خود را آخر ، خوار و درگیر پشیمان آورد
جنگ با تلخی آن جام به انجام رسید
و صد البته که دشمن ناکام
فرصتی شد که جوانان وطن با دل خود بنشینند/نور از نور بگیرند و به دنیا بدهند/شهد شیرین گل دانش و دین/ از گلستان امام ، به همه مردم دنیا بدهند.
ناگهان مرغ سحر بانگ برآورد که/آن روح خدا ،به خدا،پیوسته
لحظه ها سنگین شد/ابر غم می بارید/هق هق گریه توانست فقط راه به جایی ببرد/دل ماتم زده را،در باران/ سوی آن رحلت جانسوز خدایی ببرد
ای خدا رحلت جانسوز نبی چه قدر سنگین بود؟
همه از هر جایی ،راهی مقصد تهران شده اند/ تا بهشت زهرا/همره مرکب جانان شده اند
دلشان رفته و انگار به دنبال دلند/آخر آن پیر سفر کرده ،امام دل بود
دل ما همره خود برد و همین مشکل بود
اوکه می رفت پدر بود برای مردم/رهنمای مردم/ صفت بت شکنی داشت چنان ابراهیم
از محمد(ص) هنر آموخته بود/از علی (ع) عدلش را/از حسن(ع) تدبیر واز حسین(ع) راه قیام
نایب مهدی (عج)بود
او به مردم هنر آموخته بود/هنر استادن/ هنر گفتن نه،به زیادی خواهان
هنر سخت شدن ،نرم شدن ، در جدال دشمن/در کنارخودشان/هنر وحدت و یک پارچگی
عاقبت رفت ولی ،چشم بد دور، امام دگر آمد از راه/از همان جنس امام/ باصلابت ،با عزم ،راه او را در پیش / می برد قافله را ،به همان راه منیر/ راه آن مرشد پیر/ پسر فاطمه است/ سید خامنه است
سید ابراهیم سجادی زاده . گنبد کاووس
خورشید نهان ،جهان تورا می خواند در گردش خود ،زمان تورا می خواند
در جاده ی انتظار، دل بی تاب است از خویش بریده جان ، تو را می خواند
سجادی زاده. گنبد کاووس
درگلستان معلم
روشن از آن ماه تابانم هنوز سایه ی سرو خرامانم هنوز
شهد گل ها گر چه شیرین وخوش است شهدِ او دارد دل و جانم هنوز
پابه پایم بود ،پای تخته ها با قدم هایش شتابانم هنوز
هر نگاهش بود جان تازه ای قدر آن جان را ،نمی دانم هنوز
شمع بود و نور دادو آب شد نورِ آن شمع درخشانم هنوز
در صدایش بود تارزندگی با صدایش درس می خوانم هنوز
داستان و شعر خواند و مشق داد در گلستانش غزل خوانم هنوز
جمع گفت وضرب کرد و کسر شد حاصل تقسیم ِاحسانم هنوز
هر که باشم ،تا ابد ،مدیون آن اولین یار دبستانم هنوز
سید ابراهیم سجادی زاده . گنبد کاووس
به نام تو
ای توانایی که دانایی و دانایی، به ما، بخشیده ای
ای که فرمان مسیر قلب ها ،در دست تست
تو چراغ چشم هارا /هدیه ی سر کرده ای
روز و شب خورشید و ماه/روشنایی ها و تاریکی هر صبح وغروب
قدرت تدبیر و ناز شست تست
تو جهان را، از زمستان تا بهاران برده ای
سیب و گیلاس و انار از خاک تیره ،چشمه از کوه و کمر، شیر ازشتر،
خامه از شیر و عسل از شهد گل های بیابان داده ای
گوشه ی چشمی به ماکن/ حالِ با حالی عطا کن/دردهامان را دواکن/قسمت ما کربلا کن/دل زناپاکی رها کن هر گره از لطف وا کن / از کرم ما را صدا کن/من منم ها را تو، ما ،کن/روی ما را، خود توانی رو به سو یت ،ای خدا کن
سید ابراهیم سجادی زاده. گنبد کاووس
اسفند 93