باسمه تعالي

                                              جلوه ي معشوق

سال هاي آخر است و كار مشكل مي شود             باز غم ، فرمانرواي كشور دل مي شود

جلوه ي معشوق مي بايد در اين آشفتگي               ور نه سعي عاشقان  يكباره باطل مي شود

از جلال و شوكت معشوق جبريل امين                 اين كلام نغز را از عرش حامل مي شود

اي سرور عاشقان ،منشور دلبر را بخوان              عاشقي ،تنها به اين منشور حاصل مي شود

كشتي انسان در اين درياي پر بيم و خطر               با علي(ع)، لنگرنشين امن ساحل مي شود

گر علي سكان كشتتي را بگيرد در مسير               راهتان اي رهروان عشق كامل مي شود

رنگ غم از چهره ي تابان احمد(ص) مي رود           جشن وشادي بهره ي انسان عاقل مي شود

شعرت اي «سجاد» ،با نامش  گرفته  آبرو             نام او مسند نشين دفتر دل مي شود

                                                                   سيد ابراهيم سجادي زاده گنبد كاووس

                                                                 به نام حكيم سخن آفرين

                                                                    داستان راستان

هلا اي دلاور جوان وطــن               عزيز سر افراز اين انجمــن

تويي وارث و حافـظ انقلاب            نگهبان ايمان و اين آب و خاك

بيا تا برايت حكايت كنــم               يكي داستان را روايت كنــم

يكي راســـتان داستاني تمام             بگويم زمردان راه امــــام

چو ايران به فرمان دين مبـين              برون كرد بت را ازاين سرزمين

سران شياطيين به هم ساختند             به حيله زهر سوي پرداختنـــد

خرابي و جنگ و جدل كارشان           دروغ و دغل نقل بازارشـــان

يكي نقشه ي اقتصادي كشيد              ترور را يكي چاره ي كار ديـــد

وليكن از آن جا كه حق يار شد           سپاه ستم مانده ،در كار شد

جلو راند صد ام ديــوانه را               كه برهم زند نظــم اين خانه را

بكوبيد مغرور بر طبل جنـگ             به ناداني انداخت، در خانه سنگ

به ناگه ز هر سوي باران تير              فرو ريخت بر مر دمان دليـــر

فراوان سخن گفت، مفت وگزاف        زد از فتح تهران به چند روز لاف

به نا مردمي از زمين و هــوا              بسي بمب وخمپاره ها شــد رها

بسي مردوزن خرد و پير و رشيد          شد از حمله ي ظالمانه شهيـــد

بسا شهر ها شد زكينه خـراب            دل مرد و زن شـد ز غصه كباب

بر آمد زهر بام ايــران خروش           رگ غيرت مردم آمد به جـوش

به فر مان فر مانده ي نيـك نام            پيام آور دين و دانش امـــام

دليران ايران به شورو شعــف             به هر جاي مــردانه بستندصف

 چو سدي زفولاد در كــار زار            گرفتند هر جاي جبهه قـــرار

به دل ها خروش و به لب ها دعا          شب وروز ياد خـــدا بي ريا

به نام خدا حمله آغاز شــــد              ره عزت عــــاشقان بازشد

 
دليران و گر دان پير خمــــين             به گل بانگ يا كر بلا يا حسـين

شجاعانه بر دشمنان تاختنـــد           شـرر در دل دشمن انداختنــد

زمين هاي اين بوم، آزاد شــد              دگر باره سر سبز و آباد شــد

بسي عزت و شوكت و افتخــار            شد از رزم در يا دلان برقــرار

بلي اين همه ازشهيـــدان ماست           سر افرازي از عشق و ايمان ماست

ره صالحان راه و رسم علـي است          ولايت در اين راه مارا ولي است

                    سيد ابراهيم سجادي زاده.گنبد كاووس