به نام حكيم سخن آفرين

                                                                    داستان راستان

هلا اي دلاور جوان وطــن               عزيز سر افراز اين انجمــن

تويي وارث و حافـظ انقلاب            نگهبان ايمان و اين آب و خاك

بيا تا برايت حكايت كنــم               يكي داستان را روايت كنــم

يكي راســـتان داستاني تمام             بگويم زمردان راه امــــام

چو ايران به فرمان دين مبـين              برون كرد بت را ازاين سرزمين

سران شياطيين به هم ساختند             به حيله زهر سوي پرداختنـــد

خرابي و جنگ و جدل كارشان           دروغ و دغل نقل بازارشـــان

يكي نقشه ي اقتصادي كشيد              ترور را يكي چاره ي كار ديـــد

وليكن از آن جا كه حق يار شد           سپاه ستم مانده ،در كار شد

جلو راند صد ام ديــوانه را               كه برهم زند نظــم اين خانه را

بكوبيد مغرور بر طبل جنـگ             به ناداني انداخت، در خانه سنگ

به ناگه ز هر سوي باران تير              فرو ريخت بر مر دمان دليـــر

فراوان سخن گفت، مفت وگزاف        زد از فتح تهران به چند روز لاف

به نا مردمي از زمين و هــوا              بسي بمب وخمپاره ها شــد رها

بسي مردوزن خرد و پير و رشيد          شد از حمله ي ظالمانه شهيـــد

بسا شهر ها شد زكينه خـراب            دل مرد و زن شـد ز غصه كباب

بر آمد زهر بام ايــران خروش           رگ غيرت مردم آمد به جـوش

به فر مان فر مانده ي نيـك نام            پيام آور دين و دانش امـــام

دليران ايران به شورو شعــف             به هر جاي مــردانه بستندصف

 چو سدي زفولاد در كــار زار            گرفتند هر جاي جبهه قـــرار

به دل ها خروش و به لب ها دعا          شب وروز ياد خـــدا بي ريا

به نام خدا حمله آغاز شــــد              ره عزت عــــاشقان بازشد

 
دليران و گر دان پير خمــــين             به گل بانگ يا كر بلا يا حسـين

شجاعانه بر دشمنان تاختنـــد           شـرر در دل دشمن انداختنــد

زمين هاي اين بوم، آزاد شــد              دگر باره سر سبز و آباد شــد

بسي عزت و شوكت و افتخــار            شد از رزم در يا دلان برقــرار

بلي اين همه ازشهيـــدان ماست           سر افرازي از عشق و ايمان ماست

ره صالحان راه و رسم علـي است          ولايت در اين راه مارا ولي است

                    سيد ابراهيم سجادي زاده.گنبد كاووس

سوم خرداد است

روز شور و شادي است / روز بر گشتن شهري زخمي است

روز باران گلوله است كه گل مي ريزد / برسر كودك شهر

برسر مادر غم ديده كه ديد

كودك و نخل خودش را بي سر

سوم خرداد است

روز پيداشدن چلچله ي خاطره هاست

گر چه بسياري از آن خاطره ها / پاي آن نخل بلند بي سر به زمين چسبيده

و گل خاطره ها / هر كجا روييده

گر چه دستان نوازشگر نخلستانش / قطعه قطعه شده است همچو دست عباس

گر چه هر زره از اين خاك عزيز / خون قلبي است كه از عشق وطن مي جوشد

سوم خرداد است

روز شيريني و گل / روز ايمان و عمل / همت و كار و تلاش

روز ثابت شدن ماندن و استادن و نه گفتن قومي مظلوم / در سراي تاريخ

روز پاياني آن عربده هاي ننگين / روز باراني اشكي شيرين / به تلافي همان ديده كه خون مي پاشيد / در غم خونين شهر

روز تصوير شكوه ايران / در پناه قرآن / با درفش اسلام

سوم خرداد است

يادمان مي آرد روز فتح كاوه بر سپاه ضحاك

روز تير آرش و صد آرش كه به خون مي غلطند / در سپاه ايران /  تا كه خونين نشود بار دگر خرمشهر

تا كه كوچك نشود خانه ي ما

و پيامي است چه بسيار بزرگ / در نبرد امروز / بهر سنگين گوشان /  بهر رنگين پوشان

اين كه ايران نشود صحنه ي ايرانستان

اين كه ايران دگر آن لقمه ي ديروزي نيست

دشمنش ،پاك بداند كه در اين بيشه ي شير / كار سخت است و اميديش به پيروزي نيست

دشمنان فاش بدانند كه ايران امروز

كشور سيناهاست / كشور بيروني است / كشور آويني است

راه زيباي ولايت دارد

كشور رستم و تختي و هزاران تختي است / كشور قرآن است / كشور ايمان است / كشور چمران است

پهنه ي پاك بسيج دل هاست

مي رود خون حسين (ع) در دل پاك جهان آرا ها

شيوه ي ماندن مردانه ي حيدر دارند

در بلند اي شكوه تاريخ / فتح خيبر دارند

                                                    سيد ابراهيم سجادي زاده ـ گنبد كاووس

                                                                      خرداد 92