باسمه تعالي
شعري به زبان خراساني (لهجعه ي روستاي كهنه) از شهرستان جغتاي
رفِق مَ
اي رفِق مَ وَ مارش ممَنه بعضي كَراش وَ برارش ممَنه
هَي مخَ خودِي بچَش بزي كنَه ولي نمتَنَه كي كارش ممَنه
فردا ،آوشَ اگر اُو بگيره َ بنده يِ خدا شيارش ممَنه
وقتي كه هندونَر، بجا كنَه خربزه ها وخيارش ممَنه
هميشه كَراش قرم قَطي مرَ هميشه گوشه وكُنارش ممَنه
وقتي كه سفيدَلاش بفروشَه هنِز كار در چنارش ممَنه
خِور پاي تِغِش درَو كنَه خوِرِ كال مزارش ممَنه
صُبحَنَه نمُوخرَوبدَر مرَ هميشه شوم و نهارش ممَنه
رِوز عَيدَ اَگه وَر هم نگردَ همه ي ايل و تبارش ممَنَه
عَيد هَمَتَ مبَرَك بَشَ
سيد ابراهيم سجادي زاده .گنبد كاووس
باسمه تعالي
مقصود بهار
آمد بهار، ديگر نوروز ما كجايي؟ چشمان ما شده در، نوروز ما كجايي؟
عيد است و بي قراريم ، يعني در انتظاريم ديدار كن ميسر، نوروز ما كجايي؟
بلبل به عيد نوروز، با نغمه ي دل افروز كرد اين ترانه از بر، نوروز ما كجايي؟
مقصود هر بهاري،خورشيد انتظاري اي آن طلوع برتر، نوروز ما كجايي؟
گل كرده دشت وصحرا،اي بهترينِ گل ها گلزار كن معطر،نوروز ما كجايي؟
اي سيب باغ زهرا(س)بوي خوش تو هر جا افشانده عود و عنبر، نوروز ما كجايي؟
اميد ،كاين گلستان ، ازسرو سبز قرآن رضوان شود سراسر نوروز ما كجايي؟
سيد ابراهيم سجادي زاده.گنبد كاووس
باسمه تعالي
تقديم به كاروان نور
سلام اي محبت سرايان نور قدم هايتان نور وجشن و سرور
سلام اي محبان كوي حسين(ع) درخشان زانوار روي حسين(ع)
سلام اي مقيمان در بار عشق كرامت نويسان انوار عشق
مجاور شده در حريم رضا(ع) تبرك شده از نسيم رضا(ع)
سلام اي علم هاي راه خدا يكي از حسين و يكي از رضا(ع)
به گنبد كه شهر ولايي شده زانوار يحيي(ع) خدايي شده
به گنبد كه شهر شهيدان ماست زايثارشان سبز، دوران ماست
قدم هايتان عين مهر و صفاست تشكر كنان از شما جان ماست
دفاع مقدس كه يادش به خير رها ساخت ما را ز آزار غير
اگر بارها دشمن بي شعور كند حمله بر آستان هاي نور
اهانت نمايد به خاك بقيع كه ويران كند خاك پاك بقيع
بداند كه اين باغ پاينده است ولايت به لطف خدا زنده است
سيد ابراهيم سجادي زاده گنبد كاووس
دردفتر آسمان چه ديدي آن شب آن راز چه و از كه شنيدي آن شب
كان نامه ي رستگاريت را خواندي تا محضر دوست پركشيدي آن شب
سجادي زاده
باقدر هميشه همنشين است علي(ع) درياي يقين،چراغ دين است علي(ع)
قرآن و علي اساس قدرِ قدرند خود آيه ي قران مبين است علي(ع)
سجادي زاده
آغاز كتاب
|
به نام خداوند جان و خرد |
|
| كزين برتر انديشه بر نگزرد
خداوند نام و خداوند جاي | |
| خداوند روزي ده رهنماي
خداوند كيوان و گردان سپهر فروزندة ماه و ناهيد و مهر
| |
|
ز نام و نشان و گمان برتر است | |
| نگارندة بر شده گوهر است
به بينندگان آفريننده را | |
| نه بيني مرنجان دو ببينده را
سخن هر چه زين گوهران بگذرد نبايد بدو راه جان و خرد
نيابد بدو نيز انديشه راه | |
| كه او برتر از نام و از جايگاه
| |
|
خرد گر سخن برگزيند همي | |
| همان را گزيند كه بيند همي
ستودن نداند كس او را چو هست | |
| ميان بندگي را ببايدت بست
خرد را و جان را همي سنجد او | |
| در انديشه سخته كي گنجد او
بدين آلت و راي و جان و روان | |
| ستوده آفريننده را چون توان ؟
به هستيش بايد كه خستو شوي | |
| ز گفتار بيكار يكسو شوي
توانا بود هر كه دانا بود | |
| ز دانش دل پير دانا بود
ازين پرده برتر سخن گاه نيست |
به هستيش انديشه را راه نيست
پرسش ها:
1.آرايه هاي ادبي ابيات را پيدا كنيد و بنويسيد.
2.مفهوم كلي بيت اول را بنويسد.
3.«خستو شدن» يعني چه؟
4. دو مورد از تركيب هاي اضافي ودو مورد از تركيب هاي وصفي موجود در شعر را بنويسيد.
5.با توجه به بيت «بدين آلت و راي و جان و روان ستود آفريننده را چون توان؟»چرا ما نمي توانيم خدارا آن گونه كه هست ستايش كنيم؟
بسمه تعالي
حسن يوسف سرزد از باغ حسن(ع) ياس، مسرور و گل افشان ياسمن
نو گلي نرگس به بار آورده است عطر نابش كرده شادان انجمن
باغ دين آباد شد از روي او گلشن او گلشناسان را وطن
اين گل از گلزار پاك مصطفاست فاطمي رنگ است و پور بلحسن
ازگل سرخ حسين(ع) دارد نشان پاسدار خون آن گلگون بدن
آمده از ره اميد عدل و داد منجي خوبان ،همه ،از مرد و زن
روزي ام كن تا ببينم اي خدا روي ماهش را در اين گلزار من
سجادي زاده – گنبد كاووس
الگوي جوان علي اكبر آمد
همنام علي (ع) ساقي كوثر آمد
هرگاه نظر كني به خلق و رويش
صد بار بگـــــويي كه پيمبر آمد
ايام مبارك باد
سجادي زاده
بسمه تعالي
تا باد چنين بادا
خورشيد درخشان شد، تا باد چنين بادا در سوم شعبان شد، تاباد چنين بادا
هم پيمبر و حيدر هم برادر و مادر قلب همه شادان شد، تا باد چنين بادا
روز فخر دين آمد، اسوه ي يقين آمد اهرمن هراسان شد ، تاباد چنين بادا
جان گرفته آزادي ، دين اميد آبادي دل، خرم و خندان شد تا باد چنين بادا
جبريل فرا آمد ،ازسوي خدا آمد آسمان چراغان شد ، تاباد چنين بادا
مقبول ، دعاآمد، فطرُس به شفا آمد پر گرفت و پران شد، تا با چنين بادا
خون حق به جوش آمد ، بر ستم خروش آمد اين نداي وجدان شد تاباد چنين بادا
خورشيد حسين آمد، نور مشرقين آمد پر فروغ و تابان شد ، تا باد چنين بادا
سومين امام آمد ،خورشيد تمام آمد نور حق فروزان شد تاباد چنين بادا
ماه رخ عباسش، آن نذ ر گل ياسش رخشان و نمايان شد ، تا باد چنين بادا
سجاد وفا دارش، آن حافظ اسرارش شمع بزم عرفان شد ، تاباد چنين بادا
ميلاد سپاه آمد ، جشن مهر و ماه آمد سرفراز ميدان شد ، تاباد چنين بادا
جان نثار آزاده ، تاشهادت آماده آزاده ي دوران شد تا باد چنين بادا
جشن عشق وايمان شد ، روز عهد و پيمان شد شاد از همه قرآن شد تاباد چنين بادا
عيد عاشقان آمد ، يوسف زمان آمد ، عالم همه كنعان شد، تاباد چنين بادا
منجي جهان آمد ، صاحب الزمان آمد جان ِ همه جانان شد، تا باد چنين بادا
سجادي زاده گنبد كاووس
خرداد90
بسمه تعالي
مقصود آفرينش
اي پيك خداي آفرينش مقصود بـــــراي آفرينش
قرآن زلب شكر فشانت شد شهد و شـفاي آفرينش
ميلاد تو اي نسيم رحمت گرديده هــــماي آفرينش
اي نام تو رمز وحدت ما تا روز بقـــاي آفـــرينش
اي خاتم انبيا، محمد(ص) از توست نـــواي آفرينش
پيچيده جلال و شو كت تو در صحن و ســراي آفرينش
درياي اميد تشنگاني در روز جزاي آفرينش
برخيز بخوان بخوان كه قرآن گرديده صــــداي آفرينش
لولاك لما خلقتُ افلاك تحسين خداي آفرينش
سجادي زاده- گنبد كاووس